Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
przewodniczyć — ndk VIb, przewodniczyćczę, przewodniczyćczysz, przewodniczyćczył 1. «kierować przebiegiem obrad, posiedzenia, zebrania; kierować dyskusją» Przewodniczyć na walnym zebraniu. Przewodniczyć kolegium redakcyjnemu, komisji. 2. przestarz. «pełnić… … Słownik języka polskiego
dowodzić — ndk VIa, dowodzićdzę, dowodzićdzisz, dowodzićwódź, dowodzićdził, dowodzićdzony 1. forma ndk czas. dowieść (p.) 2. «kierować kimś albo czymś; stać na czele» a) «w wojsku: być zwierzchnikiem jednostki wojskowej, kierować akcją wojenną;… … Słownik języka polskiego
obrada — ż IV, CMs. obradaadzie; lm D. obradaad zwykle w lm «zbiorowe omawianie jakichś spraw, radzenie nad czymś» Obrady sejmowe. Obrady nad nową ustawą. Porządek, tok obrad. Sala obrad. Otworzyć, zamknąć, zawiesić obrady. Przewodniczyć obradom … Słownik języka polskiego
posiedzenie — n I 1. rzecz. od posiedzieć. 2. «zgromadzenie osób dla omówienia jakichś spraw; zebranie, konferencja» Posiedzenie plenarne. Posiedzenie komisji sejmowej, sądu, zarządu. Otworzyć, zamknąć, odroczyć posiedzenie. Brać udział, przewodniczyć w… … Słownik języka polskiego
prezesować — ndk IV, prezesowaćsuję, prezesowaćsujesz, prezesowaćsuj, prezesowaćował «być prezesem; przewodniczyć» Prezesować spółdzielni, towarzystwu naukowemu, zebraniu a. prezesować w spółdzielni, w towarzystwie naukowym, na zebraniu … Słownik języka polskiego
prezydować — ndk IV, prezydowaćduję, prezydowaćdujesz, prezydowaćduj, prezydowaćował «być prezesem; przewodniczyć» Prezydować obradom, zgromadzeniu. Prezydować na zebraniu, na sesji. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
przewodniczący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. przewodniczyć (p.) przewodniczący, przewodnicząca w użyciu rzecz. 1. «osoba, która przewodniczy obradom, kieruje obradami, dyskusją na posiedzeniu; naradzie» Przewodniczący zagaił zebranie, zarządził głosowanie … Słownik języka polskiego
przewodniczenie — n I rzecz. od przewodniczyć … Słownik języka polskiego
przewodzić — ndk VIa, przewodzićdzę, przewodzićdzisz, przewodzićwódź, przewodzićdził, przewodzićdzony 1. «kierować czymś, czyjąś działalnością; stać na czele, dowodzić, przewodniczyć; narzucać komuś swoją wolę, wodzić rej w czymś» Przewodzić wyprawie,… … Słownik języka polskiego
rada — ż IV, CMs. radzie; lm D. rad 1. «to, co się doradza, porada; sposób zaradzenia czemuś» Dobra, mądra, praktyczna, życzliwa, cenna, przyjacielska rada. Potrzebować, szukać, zasięgać rady. Pomagać, służyć komuś radą. Prosić kogoś o radę. Słuchać… … Słownik języka polskiego
